- Euskara Teknikariaren profesioa berria dela dio, "kontsakratu" gabekoa. Oraindik ere arian-arian sortzen ari garen profesioa, alegia.
- Profesionalizazioan sakontzeko, praktika gogoetatsua proposatzen du.
Orain dela hainbat urte, euskaltegien berrikuntza kurrikularrari buruzko mahai-inguru batean parte hartzea egokitu zitzaidan. Eztabaida polita izan zen. Euskalduntze mugimenduaren indarraz aritu ginen. Irakasleak ondo baloratuak zirela defendatu genuen, jende inplikatua zela, eta orohar oso ondo ikusiak.Ideia horrek, ordea, bazuen ifrentzua. Batzuen ustez, euskara irakaslea "azpi-ofizio" baten modukoa zen: jende sinpatikoa, dinamikoa, atsegina... bai; profesional peto-petoak ez. Irudipena zegoen euskara irakaslea -jende askorentzat- tarte baterako jarduna besterik ez zela: ikasi bitartean, edo beste zerbait aurkitu bitartean.
Orain bezala, orduan ere praktika gogoetatsua proposatzen zen: irakaslea ikerlari bihurtu, ikasgelan bertan ikerkuntza bultzatu, nork bere praktikaren gainean ikertu eta ikasi, irakasleen diarioak erabili, behaketa... Dinamika interesgarria sortu zen, emaitza handi-handirik ez.
Hitzaldia ikustearekin batera, Olga Esteve irakasle kataluniarraren izena etorri zait gogora. Euskaltegietako irakasleentzat praktika gogoetatsuaren inguruko hainbat ikastaro eman zuen. Beranduago, 2010ean, berriro ere Euskal Herrian egon da, Ulibarri programaren baitan antolatzen den Eskola Hiztun Bila jardunaldietan. Orain dela hilabete gutxi, artikulu bat argitaratu du Eusko Ikaskuntzaren Ikastaria aldizkarian: Entre la práctica y la teoría. Comprender para actuar (pdf). Merezi du irakurtzea.
Gustatu zait Nekane Goikoetxearen hitzaldia. Déjà vu baten modukoa izan da.
3 comments:
Kike Amorranizek hitzaurre antolologikoa egin zion Dabid Anauten TXOKOTIK ZABALERA liburuari. Akordatzen zarete? Honako hau:
Besaukian eserita zaudete, egunkaria eskuetan, lasai arraio, piztuta dagoen telebistari begira. Bat-batean etxeko atea zabaldu da eta zuen alaba gaztea sartu da etxera:
--Ama! Aita! Badakit ere san nahi dudan handitan!
--Ah, bai?! –-biak ilusioz beterik eta urduri-- Zer izan duzu, bada?
--Euskara teknikari!
Esaldia, bonba atomikoa legez erori da etxe barruan. Orain, irrealtasun sentsazio batek hartu zaituzte, airean nora ezean igerian sentitzen zarete, astronautak espazioan nola. Zuen barruan ilusio guztiak lehertu egin dira eta gas bihurtu izan balira bezala bizi duzue ingurua. Gandua saretzearekin batera, ordea, airea galderaz betetzen da.
--Zer egin dugu gaizki?--pentsatu duzue--. Egunero lagundu diogu alabari etxeko lanetan, guraso-eskola guztietara joan gara, gure arteko komunikazioa erraza eta sakona izan da… Noiz deskuidatu gara, gainera zetorkigun zoritxar honetaz ez ohartzeko? Zergatik ez du gure alabak bere ikaskideek bezalako lanbide duin eta gizartean erakusteko modukoa aukeratu? Zergatik ez da dentista, arkitekto, garraiolari, irakasle edo futbolari izango? Zergatik egokitu zaigu guri desgrazia hau?
(jarritzen du...)
Kaixo, blogari
Mila esker aipamenagatik.Esteve eta beste autore batzuk lagun praktika gogoetatsua lantzen gabiltza Huhezin irakasle profila eraiki behar dute ikasleekin. Euskara teknikariaren ofizioa instituzionalizatzeko transposizio interesgarria izan liteke hori. Horixe nahi nik...
Interesgarria apunte koadernoa...Gai bertsuak interesatzen zaizkigu, bai horixe! Hona, hurrengo asteetan egongo den hitzordu interesgarri baten berri: http://www.birmingham.ac.uk/schools/historycultures/departments/history/research/projects/cccs/conference.aspx
Nekane Goikoetxea
Eskerrik asko zure komentarioagatik, Nekane... Blog honen zentzua hori zen (hasiera batean behintzat), lanean bertan sortzen zitzaizkidan gogoetak nonbait jasotzea eta ez galtzea. Baten bati interesgarri iruditzen bazaio... askoz hobe.
Hitzordua... apuntatuta, baina joateko aukera gutxi, ezta? ;-)
Post a Comment