Metafora ez da soil-soilik hizkuntza kontua, ez da soil-soilik gauzak esateko modu bat. Alde formal horretatik harago doa. Metaforak kontzeptuak egituratzen laguntzen digun mekanismoa da: beste kontzeptuekin eta gure aurreko esperientziekin loturak eraikitzea ahalbidetzen du.
Irratiko elkarrizketa batean entzun dut: hizkuntza minorizatuei buruz hitz egin dugunean, arrain txikia eta arrain handia izan da figura nagusia. Arrain txikia, handiaren janari. Hizkuntza handiak txikia jaten du. Glotofagia deitu izan zaio. Iñigo Aranbarrik, ironia finez, honela definitu du:GLOTOFAGIA. Inoren hizkuntza irenstea, ez ikasteko, ezpada hura bistatik kenduta zoriontasuna sentitzeko.Bigarren metafora bat ere ageri da: zuhaitz handia eta zuhaitz txikia.
.jpg)
Landariak eguzkia behar du bizitzeko. Etxeko landareekin ikus daiteke: argia non, harantz egiten saiatzen dira. Basoan ere argia harrapatzeko borroka latza dute landareek. Demagun zuhaitz erraldoien artean zuhaitz txiki bat hazi dela. Zuhaitz handiek itzala egiten diote, izpi goxorik harrapatzeko tarterik ez diote apenas ematen. Ezer egin ezean zuhaitz txikia kondenatua dago: txiker-mehe izatera kondetatua, baita hitzera ere. Bizirik nahi badugu, zuhaitz handi horiei muga jarri behar diegu.
Ariketa egin: batetik eta bestetik tira egin, eta saiatu ondorioak ateratzen. Ariketa interesgarria da ideia berriak esploratzeko.
No comments:
Post a Comment