Oraingoz izen gabe

Beste kontu baterako Atxagaren testu bat berrikusten ari nintzela, Edward Lear-en aipamena jausi zait begietara: alegia ez dagoela izena jartzea baino ekintza poetiko zailagorik.

Kazetaritza prosaiko samarra da, baina harek ere garrantzia ematen die tituluei. Berriaren estilo liburuaren arabera, kazetaren aurpegia dira tituluak: aurren-aurrena irakurtzen dira, eta, askotan, horiek baino ez. Albisteen laburpenak dira, eta beste elemenentu guztietatik guztiz beregainak. Bi betekizun dituzte: testuaren edukia iragartzea eta irakurlea erakartzea. Hortaz, "tituluak testua irakurtzeko gogoa eman behar du: lehengoan ulertzeko modukoa izan behar du, eta erakargarria, irakurleak aurrera jarrai dezan."

Blogetan ere funtsezkoak dira izenburuak. Bada jendea bereziki trebea dena. Inbidia ematen didate. Titulu borobilak, egokiak, deigarriak, gogoangarriak asmatzen dituzte. Nik, ordea, ahal banu, izenbururik gabe utziko nituzke post asko eta asko.

Eta literaturan?  Ba al da libururik soil-soilik izenburuagatik erosten denik? Baietz esango nuke.  Joseba Sarrionandiaren Izkiriaturik aurkitu ditudan nire poemak da horietako bat.

Inoiz gertatu al zaizue? Testu bat irakurri eta... "Kontxo! Horixe bera da nik kontatu nahi nuena! Hango ideiak, iritziak, bizipenak, sentimenduak... zureak dira: zure testuak dira, beste batek izkiriaturik. Gozada bat da halakoak irakurtzea.

Gaurkoz hemen utziko dut testua. Titulua ere ez diot jarriko. Oraingoz izen gabe utziko dut (Oraingoz izen gabe Jose Luis Bakedanoren film baten izenburua da: 1986an grabatu zuen, Atxagaren testu batean oinarritua).