Materialismo dialektikoa.

Irakurri dut Xabier Lete bereziki harro zegoela "Izarren hautsa" kantarekin. Ez da harritzekoa. Ez da makala materialismo dialektiko osoa poema soil (eta sotil) batean azaldu izana.

Ibon Sarasolari entzun diot Xabier Leteren bertsioa dela entzun beharrekoa. Mikel Laboaren bertsioa ederra da, baina letra eta musika ez datoz bat: malenkoniatsua da, tristea... Izarren hautsak alaitasuna behar du, esperantza, eta agian baita epikotasun puntu bat ere.

Ken Zazpi taldearen bertsioari buruz ez dut ezer entzun. Ezta gainontzeko bertsioei buruz ere.

Irakurri eta entzun bezala ekarri dut hona.